geceye bir keşke bırak

keşke oyunlar oynamasaydık , üzülmeseydi şarkılar

keşke iyi geceler mesaj'ı atsa da gecem iyi olsa

keşke aynı şehirde olsak

keşke bi mesaj atsan ya beklemekten yoruldum

keşke arasaydım.

keşke annemin başı ağrısaydı.

Pek keşkem yoktur benim. Aklımda olanı yaparım. Yanlış yaptığımı telafi etmeyi, edemiyorsam da geride bırakmayı bilirim. Duygularım, düşüncelerim... Birdir. Keşfetmem kolaydır, lakin zaman alır. Hani derler ya, içi dışı birdir; öyleyim. Öyle derler. Lakin her şeye rağmen, yakın zamana kadar içimde var olmuş bir ukteden bahsedeceğim size. Takvim yapraklarını seneler önceye alalım. Tozlu, eski, sararmış, nemden ve eskilikten kenarları kıvrılmış bir saatli maarif takvimi canlansın gözünüzde. 2o yaşımdayım. Ayaklarım üzerinde durmaya çalıştığım, kendimi sevmek ve sevilmek gibi duygulara yakın görmeye çalıştığım yıllar... Bu bile benim için büyük bir gelişmeydi, çünkü o zamanlara kadar kendimi taze sıçılmış, dumanı üstünde bir inek boku gibi hissederdim. Neyse. Lafı fazla uzatmayacağım. Biri girdi hayatıma işte. Böyle dünya tatlısı... Abartmıyorum, o zamana kadar hayatıma giren en güzel insandı. Uzun süre onun gibi biriyle konuştuğuma inanmadım. Elleri, yüzü, gözleri, saçları... Saçlarını kazırdı. İçim giderdi, söyleyemezdim. Sigara içerdi, engel olmak ister; gitmesinden korktuğum için sesimi çıkartamazdım. Çok şeyler paylaştık birlikte. Sordu, cevapladım. Ben sordum, o cevapladı. Çok konuştuk, geceler boyu. Bazen de sabahın ilk ışıklarına kadar. İçimde kendime bile itiraf edemeyeceğim hislerim vardı. Sonuçta elini değdiği yeri çürüten biriydim. Korktum. Resimlerine her baktığımda anlamsızca gülümserdim. Uyuyamadığım gecelerde onun kucağına yattığımı, güzel ellerinin yüzümde gezdiğini hayal ederdim. Bir gün bir arkadaşıma anlattım onu. Utana sıkıla. Kıza baktı, bana baktı... Sen, dedi. "Bu kız sana bakmaz ki?" O gün benim içimde bir şeyler kırıldı. Duydum. Yemin ederim duydum. Haklıydı. Cidden, bu kız bana bakmazdı. Zaten benimle pek görüşmek istemiyor gibiydi. Kaçıyordu, işine geldiği gibi davranmaya başlamıştı. Ve, benim onu merak ettiğim gibi o beni merak etmiyordu. Aramıza insanlar ve yıllar girdi. Eskisi gibi görüşmedik. Aynada üstümü düzeltirken, saçımı tararken, artık iyiden iyiye artan kendimi yakışıklı bulduğum zamanlarımda aynanın kenarında hep onu hayal ettim. Abime kız istedik, söz kestik, nikahı oldu; ben hep onu yanımda hayal ettim. Bir başkasını değil. Sonra... Hayat yollarımızı tekrar kesiştirdi. Bu sefer hiç kendimi tutmadım. Nasıl hissediyorsam, içimden nasıl geliyorsa öyle davrandım. Sonra gitti. Şimdi sevgilisi var. Umarım mutludur. Velhasıl, bazen keşkelermizi telafi etsek de bir şey değiştirmiyor.

"Keşke oyunlar oynamasaydık Üzülmeseydi şarkılar Hala sana yazılıyorlar" (bkz: yalın) / keşke

Keşkem yok. Teşekkürler.

atalanta'ya ms1 vermeyip 4 oranı kaçırdım.

"bazı" insanların fikirlerini "gereksiz derecede" önemsemesem keşke. inanılmaz yorucu ve yıpratıcı bir özellik.

Keşke falan demeyin abi o an ne gerektiyse onu yaptık herşey bi tecrübedir